Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
utancaq(lı)lıq — is. Utancaq adamın hal və xasiyyəti, hər şeydə utanma xasiyyəti. Utancaqlıq yaxşı şeydir, amma öz yerində! M. C.. // İsmət, həyalılıq, abırlılıq. Onun ən gözəl və sevimli xüsusiyyətlərindən birisi zahiri görünüşündə olan məhcubluğu, həyalılığı və … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fahmalı — (Salyan) 1. minnətli. – Başqasının fahmalı surfasının başında oturmağdansa, öz halal çörəgi 2. utancaq, həyalı. – Fahmalı canına canım qurban, ay bala … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ifal — (Yardımlı) utancaq. – O, ifal qizə oxşay … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
üzsüz — (Şuşa) utancaq. – To:fiq çox üzsüz oğlandı, bir söz də:ndə pul kimi qızarır … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
binəng — f. 1) abırlı, arlı; 2) utancaq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
münfəil — ə. 1) təsirlənmiş, təsirli; 2) həyəcanlı; 3) utanan, utancaq; 4) xəcalət çəkən, xəcalətli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
məhcub — ə. 1) örtülü; 2) utanan, utanmış; utancaq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şərmsar — f. 1) utanma, utancaqlıq; 2) utancaq bir iş görən; xəcalətli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şərməndə — f. 1) utanma, utancaqlıq; 2) utancaq bir iş görən; xəcalətli. Şərməndei əyal arvad uşağın yanında kasıblıqdan utanan; son dərəcə yoxsul … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xəcil — ə. xəcalət çəkən; xəcalətli, utancaq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
